علیاصغر حقدار /
تنشِ ترکان و دیگر اقوامِ ایرانی در
درجهی اول با یک «نظام سیاسی» است که انکارِ هویتِ شهروندی و
فرهنگی/اتنیکیِ تمامی ایرانیان – سوای قومیتِ آنها – را در دستور کار خود
قرار داده. بنابراین تبدیل کردنِ این مساله به اختلافِ «ترک و فارس» افتادن
در دامِ فریبی است که اتاق فکرِ رژیم آن را تدارک دیده است.
دفاع از حقیقتِ هویتی/فرهنگی/اتنیکیِ
بخشی از جامعهی ایران به عنوانِ «تُرکِ ایرانی» نشانگرِ باور به ارزشهای
انسانی و مطالباتِ آزادیخواهانه و مقابله با استبداد و نژادپرستی است.
بیتردید توهین به هویتِ اتنیکی و زبانیِ ترکان ایران مسالهای نیست که در
یک برنامه تلویزیونی و فیالبداهه ظاهر شده باشد. سابقه برخوردهای
نژادپرستانه و جداسازی اقوام از یکدیگر ریشه در زمینههای تاریخی و فرهنگی
دارد که نظام جمهوری اسلامی اکنون عاملیت و آمریت آنها را در رسانه و
مراکز امنیتی و اجرایی خود بر عهده گرفته است.
برخوردهای قومگرایانه نمیتواند وجود و
حضورِ ترکان ایران به مثابه حقیقتی حقوقی و فرهنگی/تاریخی را انکار کند.
اما از آنجایی که تحریکاتِ قومگرایانه نشاتگرفته از باورهای استبدادی
بوده و از روشهای دموکراتیک عاری است، با توهین، جعل، تحقیر و انکار سعی
در از بین بردنِ این حقیقت دارد. از این نظر، تنشِ ترکان – و دیگر اقوام
ایرانی – در درجهی اول با یک «نظام سیاسی» است که انکارِ هویتِ شهروندی و
فرهنگی/اتنیکیِ تمامی ایرانیان – سوای قومیتِ آنها – را در دستور کار خود
قرار داده. بنابراین تبدیل کردنِ این مساله به اختلافِ «ترک و فارس» افتادن
در دامِ فریبی است که اتاق فکرِ رژیم آن را تدارک دیده است.
حضورِ فعالان ترکِ ایرانی در شبکههای
اجتماعی و خیابانهای شهرهای مختلف ایران و برخی کشورهای جهان نشان از
حساسیتِ «مسالهی ترک» در ایران دارد؛ و تا زمانی که مطالبات اتنیکی، زبانی
و حقوقی ترکان در ایران تأمین و محقق نشود، چرخهی انکار، سرکوب و تحقیر
از سوی رژیم، و مداومتِ تظاهراتِ سیاسی و اقدامات فرهنگی از سوی ترکان
ادامه خواهد یافت. طُرفه آن که احقاق حقوق هویتی و فرهنگی امروزه یکی از
اساسیترین خواستههای مردمان به شمار میرود؛ و عاملان، آمران و پیروانِ
کنشهای استبدادی و نژادپرستانه با زدنِ برچسبهایی همچون «تجزیهطلبی» و
«پانتورکیسم» به این خواستهها طرفی نخواهند بست.
Source : tahlilrooz
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر