|
اینها تعدادی از کارگران و معلمانی هستند که یک پایشان همیشه زندان است. شاهرخ زمانی و کورش بخشنده در هفته های اخیر جانشان را در زندان و بیرون زندان از دست دادند. اینها نه آقازاده اند نه دکل دزدیده اند نه از سازمان تامین اجتماعی اختلاس کرده اند. نه کسی را شکنجه و اعدام کرده اند، نه اسید به صورت زنی پاشیده اند و نه باتوم به سر و روی مردم زده اند. جرمشان این است که علیه امنیت ملی مفتخوران و بیحقوقی و فقر کارگران اعتراض کرده اند.
جرمشان تلاش برای متشکل کردن کارگران و معلمان است. سیستم قضایی میگوید علیه امنیت ملی اقدام کرده اند یعنی منافع طبقه حاکم را بخطر انداخته اند.
مبارزه برای آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی و مبارزه برای آزادی بی قید و شرط بیان و اعتراض و تشکل و اعتصاب از محورهای اساسی مبارزه مردم در همه نظام های استبدادی است.
اما
با مرگ شاهرخ ها و کورش ها صدها فعال دیگر به میدان میاید، با دستگیری عضو
یک از تشکل های کارگری صدها نفر به این تشکل ها میپیوندند.
تشکل های کارگری و چهره های شناخته شده کارگری از سرمایه های بزرگ جنبش کارگری هستند که با هیچ سرکوبی و با هیچ درجه سبعیتی از جانب حکومت و ارگانهای سرکوب حکومت از بین نخواهند رفت. برعکس در سالهای گذشته علیرغم همه این فشارها چهره های بیشتری به جلو صحنه آمده اند و تشکل های کارگری نقش بیشتری ایفا کرده اند. اینها شایسته بیشترین حمایت اند.
تشکل های کارگری و چهره های شناخته شده کارگری از سرمایه های بزرگ جنبش کارگری هستند که با هیچ سرکوبی و با هیچ درجه سبعیتی از جانب حکومت و ارگانهای سرکوب حکومت از بین نخواهند رفت. برعکس در سالهای گذشته علیرغم همه این فشارها چهره های بیشتری به جلو صحنه آمده اند و تشکل های کارگری نقش بیشتری ایفا کرده اند. اینها شایسته بیشترین حمایت اند.
Source : rowzane
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر